BAKIRCILIK ZENAATİ
Bakır kap yapım teknikleri, ”dövme”, ”dökme”, sıvama (tornada çekme)” ve ”preste basma” olmak üzere dört ana bölüme ayrılıyor. Binlerce yıldan beri uygulanan dövme tekniği, bakır külçeyi çekiçlemek suretiyle şekillendirilen bilinen en eski tekniktir.
KULLANILAN ALET VE MALZEMELER
Çağımız bakırcılığında kullanılan aletler: Kesme makinesi, bükme makinesi, kıvırma makinesi, parlatma makinesi, çekiçler ve tokmaklar, işleme takımları, vida, cıvata ve somunlar, metre, eğe, makas, el testeresi ve keskiler, matkap, zımba, kumpas
GÜNÜMÜZDE BAKIRCILIK
Bakırcılık sanatında Döküm, tornada çekme, preste basma gibi teknikler gelişmiş , bakır mutfak eşyaları yakın zamanlara kadar önemini korumuştur. Ancak, 1950′ den itibaren değişen sosyal yapı ve teknolojik yenilikler yüzünden, alüminyum, plastik gibi ucuz alternatif malzemeler ortaya çıkmış, bu malzemelerin kullanım alanlarının genişlemesi bakırcılığın alanlarını git gide daraltmıştır. Ancak 1970′ li yıllara kadar can çekişmeye başlayan bakırcılık ise turistik talebin el sanatlarında yoğunlaşması üzerine canlanmaya başlamış, bakır eşyalar yemek pişirmek için değil, süs eşyası olarak kullanılmaya başlamıştır. Bu yeni duruma ayak uydurmaya çalışan bakırcılık artık alet veya mutfak eşyası yapmak yerine daha sanatsal ve görsel bir amaca yönelmiştir.
Kullanımdan ziyade süs eşyası veya Turistik meta olarak üretim yapmaya başlayan bakırcılık bu yüzden de sanatsal ve estetik kaygılar gözeten hatta kendini bu aşama için zorlayan bir sanat dalı haline geldiği gibi, geleneksel el işlemeciliğinin şekillenmesine, kendini geliştirmesine, zevke hitap eden ürünlerin üretilmesine yol açmıştır.
Bakırcılığın turizm amaçlı üretiminde canlanması aynı zamanda geçerliliğini yitirmiş olan geleneksel bakır üretme ve işleme tekniklerinin de yeniden canlanmasına olanak sağlamış, ihtiyaca değil zevke yönelik bir zanaatçılık haline dönüşmesine olanak vermiştir.
Otantik restoranlarda bakır mutfak eşyalarla servisler yapılır olması da Bakırcılık ve bakır işleme zanaatının zevke ve estetiğe yönelmesindeki başarısına canlı ve somut bir örnektir.
Bakırcılık günümüzde ve ülkemizde turizm dışında cami, minare, minber ve büro âlemi üretimi, hediyelik bakir eşyalar, kapı dekorasyon, şömine yenileme, turistik otellerde kapalı yüzme havuzu, kubbe, çatı yalıtım, döküm kapı tokmakları, kapı kolu, imalatı şeklinde çeşitlenebilecek alanlar için de yapılmaktadır. Günümüz bakırcılığında sıvama dövme, bakır dökümcülük tekniklerindeki geleneksel imalat yöntemlerini de uygulayarak varlığını sürdürmektedir.
Turistik eşya olması şeklinde Kazan, testi, leğen, tas, tencere, tava, sahan, bakraç, mangal, ibrik, tepsi, saksılık, nargile, davlumbaz, ocak başı, dekoratif, ürünler, tepsi, kalemlik, mangal, otel ve yenileme ekipmanları, ocak başı, şömine, pano, ızgara ocakları, minare ve kubbe alemleri, Çaydanlık, semaver, vazo, tepsi, çay-kahve-zemzem takımları, bakır hamam tası, sabunluk ürünleri dövme ve sıvama tekniği ile yapılmaktadır. Sıvamacılık, sıvama makinelerinde yapılır. Kaplara şekil ve motif işlenmesinde kabartma yöntemi uygulanır. Bu işlemde keski kalemi ve darbe kalemi kullanılmaktadır. Anadolu’da geleneksel el sanatları bakır işlemeciliği birçok yörede ve şehirde hala sürmektedir. Cumhuriyet döneminde Erzincan bakırcılık Erzincan’da Bakırcılık ve bakır işleme alanında önemli atılıma girmiş, bakırdan mutfak, alet, süs ve turistik eşya yapımında başlı başına sektörel bir şehir olma hüviyetine yaklaşmıştır. Antep ve yöresinde de son yıllarda özellikle Otantik mutfak eşyası yapımcılığı konusunda bir hareket gözlemlenmektedir.